اسطوره های فوتبال

دیه گو آرماندو مارادونا

متولد 30 اکتبر 1960 در لانوس، بوئنوس آیرس

مارادونا هنگامی که کودکی هشت ساله بود با انجام حرکات نمایشی با توپ فوتبال در اماکن عمومی سعی می‌کرد بخشی از خرج خانواده فقیرش را تامین کند.در همین زمان بود که یک خبرنگار از او بزرگترین آرزویش را پرسید. مارادونای کوچک در برابر دوربین تلویزیون گفت دوآرزوی بزرگ دارد. یکی اینکه بتواند با تیم آرژانتین به جام جهانی برود ودیگری اینکه در جام جهانی قهرمان شود.

دیه گو که در خانواده ای فقیر و پرجمعیت به دنیا آمد. فوتبال را در باشگاه آرجنتینوس جونیورز آغاز کرد و 15ساله بود که به تیم اول باشگاه پیوست و در حالی که تنها 17سال داشت به تیم ملی آرژانتین دعوت شد و در برابر مجارستان یک نیمه بازی کرد. قدرت بازی سازی، پاس های بلند و کوتاه میلیمتری، قدرت حفظ توپ و هوش سرشار رهبری تیم در میانه میدان، ضربه های ناگهانی و حیاتی، حفظ تعادل و قدرت پا به توپ عالی و بسیاری از خصوصیات دیگر یک فوتبالیست طراز اول در مارادونا جمع شده بود. پس از آن که «سزار منوتی» مربی بزرگ تیم ملی آرژانتین دیه گو را به دلیل اخلاق و رفتار ناپایدارش و ناپختگی دوران جوانی از تیم ملی کنار گذاشت و نام او را برای جام جهانی 78 در لیست تیم نیاورد، مارادونا جام جهانی جوانان 79 توکیو را میدان تاخت و تاز خود قرار داد و تیم ملی کشورش را به مقام قهرمانی جهان رساند. وقتی مارادونا در تیم باشگاهی آرجنتینوس جونیورز، در 166 بازی 116 گل به ثمر رساند، باشگاه معروف بوکاجونیورز حاضر شد برای خرید او پول خوبی پرداخت کند. این بار رکورد او بهتر شد و در 28بازی، 40 گل زد و در سال 1981 با بوکاجونیورز قهرمان آرژانتین شد. کم کم نام جوان با استعداد آرژانتینی بر سر زبان ها افتاد و بارسلون با پرداخت بالاترین مبلغ، او را به ایالت کاتالونیا برد. از سال 1982 تا 1984 بارسلون محل بروز استعدادها و بازی های دیه گو بود. حال تیم ناپل ایتالیا خواهان او بود و مبلغ بسیار بالایی به او پیشنهاد کرد تا در سال 84 به شهر ناپل مهاجرت کند. مارادونا هفت سال در ناپل ماند و در سال 1991که از ایتالیا به آرژانتین برگشت، معروف ترین و محبوب ترین ورزشکار شهر ناپل بود. او یک تنه ناپل را به دو مقام قهرمانی در سال 1987 و 1990 رساند.

در جام جهانی ۱۹۸۲ علیرغم انجام بازیهای دیدنی به دلیل یک حرکت غیر ورزشی در دیدار برابر برزیل در دور دوم از زمین اخراج شد و بدون مارادونا آرژانتین از جام جهانی خداحافظی کرد. چهار سال بعد در جام جهانی ۱۹۸۶ در مکزیک مارادونا فوتبال زیبای خود را به نمایش گذاشت. در اوج حساسیت‌های این جام دو تیم آرژانتین و انگلستان در مرحله یک چهارم نهایی در برابر هم قرار گرفتند. جنگ جزایر فالکلند در میدان ورزشی به منصه ظهور رسید. مارادونا با به ثمر رساندن دو گل تاریخی موجب پیروزی آرژانتین شد. نخستین گل مسابقه را مارادونا در ابتدای نیمه دوم با دست به ثمر رساند و چند دقیقه بعد در حالی که در میانه‌های میدان صاحب توپ شده بود با دریبل زدن هفت بازیکن انگلیسی توپ را وارد دروازه پیتر شیلتون (دروازه بان انگلستان) نمود.هنرنمایی خارق العاده مارادونا آرژانتین را به قهرمانی جهان در سال ۱۹۸۶ رساند.

مارادونا از یک فیزیک بدنی خاص بهره می برد که می توانست فشار بدنی را بخوبی تحمل کند. پاهای قدرتمند وی و مرکز ثقل پایینش به او امکان سرعت گرفتن و استارت های سریع می داد. وی طراح تاکتیک در تیم بود و قدرت وی در تحلیل لحظات بازی همسنگ تکنیک بی نظیرش بود. در فضاهای محدود به خوبی حرکت می کرد.

یکی از شاخصه های تکنیکی وی دریبل زدن با سرعت بالا به سمت چپ و رسیدن به منطقه جریمه حریف و ارسال پاس دقیق به هم تیمی هایش بود. یکی دیگر از تکنیک هایی که وی در انجام آنها تبحر داشت حرکتی به نام رابونا (Rabona) بود (نوعی پاس که بوسیله پای پشتی ارسال می شود). مارادونا علاوه بر همه این توانایی ها یک ضربه آزاد زن قهار نیز بود.

در سال 1994 در نظرسنجی اینترنتی فیفا وی به عنوان برترین بازیکن تاریخ فوتبال انتخاب شد. همچنین برترین گل تاریخ فوتبال نیز به نام اوست.

این هم نطرات برخی از بزرگان فوتبال در مورد مارادونا و مقایسه وی با پله:

اريك كانتونا: مارادونا هميشه بهترين بوده. موضوعي كه مارادونا را متمايز مي‌سازد اين است كه در اطراف او هيچگاه بازيكن برجسته‌اي نبود. او بود كه تيم را اداره مي‌كرد. اگر مارادونا را از تيم‌ملي آرژانتين جدا كنيم، آنها نمي‌توانستند جام‌جهاني را ببرند، ولي برزيل بدون پله، همچنان شانس قهرماني داشته و دارد.

سرآلف رمزي: پله تقريبا همه چيز را داشت، ولي مارادونا همه چيز را داشت. او سخت كار مي‌كرد و به مهارت‌هايش مي‌افزود.مشكلاتي كه برايش پيش آمد به علت حاشيه‌هايي بود كه براي او به وجود آوردند.

ماريو زاگالو: حتي دو مارادونا نيز به پاي پله نمي‌رسند.

فرانتس بكن باوئر: پله بهترين انتخاب است. او به عنوان يك شخص و بازيكن، بي‌نقص است و مارادونا در زندگي خود افراط كرد.

سرالكس فرگوسن: اين سوال سختي است. جواب آن به مسايل مختلفي بستگي دارد، همانند محل تولد، محل رشد و... . درباره اين مساله مي‌شود حرف زد و حرف زد و حرف زد...!!!